3 weken Nieuw Zeeland..

Er zit nu iets meer dan een maand op en het bevalt me prima hier. Dat komt mede omdat hier bijna altijd de zon schijnt. In die 4 weken hebben we 1 dagje gehad waarin het de hele dag heeft geregend en voor de rest is het alleen maar zon, af en toe wat bewolking en dan weer zon. Jammer...want van die zon krijg je zoveel dorst.

Ik was gebleven bij 3-3, het is inmiddels 23-3 en we zitten al op het zuidereiland bijna bij onze eindbestemming Christchurch. We lopen dus lekker op schema. Onze campert moeten we 1 april weer inleveren in Christchurch en dan vliegen we dezelfde dag terug naar Auckland om op 3 april naar Sydney te vliegen. Op het noordereiland hebben we nog best veel gewandeld, wat watervallen gezien, naar Mount Taranaki gereden en die bezocht. Daar op het uitkijkpunt 3 andere Nederlandse gasten ontmoet die net van het zuidereiland kwamen, dus even info uitgewisseld over wat leuk was op het zuidereiland voor ons en wat zij weer konden gaan doen op het noordereiland. Daarna zijn we langzaam richting Wellington gereden, de hoofdstad van NZ en de stad waar honderden films zijn opgenomen. Erg vette stad. Mooie haven, lekker strand, leuke dingen te doen en veel zon. Als eerst zijn we even de stad rondgelopen en even op het strand gelegen. Van al dat autorijden word je natuurlijk best moe.
Daarna zijn we even naar het Toerist Information Centre gegaan om te kijken wat er allemaal voor leuks te doen was. s 'Middags zijn we naar WETA gereden, een klein museum waar je allemaal kostuums en veel te dure verzamelspullen kon kopen van verschillende films. WETA heeft alle kostuums voor Lord Of The Rings, The Hobbit,Planet of the apes en heel veel andere  films gemaakt. Ook  de special effects. Er hingen daar dus aardig wat kostuums van LOTR wat wel gaaf was om te zien. Eindelijk ook weer een keertje in een hostel geslapen, omdat we 's avonds uit gingen met wat Nederlanders. Best chill om met z'n 3en in een kamer van 8 te slapen. 
De volgende dag weer toerist gespeeld en met de cable car omhooggegaan de heuvel op waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Via de botanische tuin, 
(Dat stond op nr1 van mijn lijstje om te bezoeken) heel snel teruggelopen naar het centrum. Nog even tickets geboekt voor de oversteek met de ferry van noord naar zuid, en nog een gratis museum bezocht. Die werden we best snel zat, na 5 megaverdiepingen rondlopen, dus hebben we snel het strand weer opgezocht. Op zoek naar een camping, hebben we de hele kustlijn nog afgereden met ondergaande zon. Echt leuk om te rijden. Nog leuker om ernaast te zitten. 
De volgende dag was het vroeg op voor de oversteek, want we moesten om 7.00 uur inchecken met de auto. We zouden om 8.00 uur vertrekken met Blue Bridge, de maatschappij waarmee we geboekt hadden. We stonden netjes in de rij met alle wagens toen er ons gezegd werd om 7.45 dat er vertraging was opgelopen. Geen probleem, want dat hadden we al gemerkt natuurlijk en konden we nog even ontbijten in de auto. Later werd ons verteld dat ie helemaal niet meer zou varen door een of ander mechanisch probleem, dus moesten we onze ticket omboeken naar de andere maatschappij, de Interislander. Die zou om 10.25 vertrekken, maar had uiteindelijk ook weer wat vertraging, omdat iedereen die met Blue Bridge zou gaan ook mee wilde. Uiteindelijk zijn we vertrokken richting het zuidereiland, met helder weer en de zon natuurlijk mee. De tocht duurde zo'n 3 uur toen we aankwamen in Picton. We wisten al dat we eerst naar het Abel Tasman Natinal Park wilden gaan  dus zijn we meteen doorgereden naar Nelson waar we een camping aan het strand hebben opgezocht. 
's Ochtends bleek dat de camping pal naast een vliegveld lag, dus werden we op tijd gewekt om weer een dagje aan het strand te hangen. We zijn naar Mapua gereden om daar de ferry te pakken naar Rabbit Island. Een onbewoond klein eilandje waar je een beetje kan fietsen en wandelen. Maar daar kwamen wij niet voor...
Die avond zijn we naar Marahau gereden waar het Abel Tasman National Park begint en daar op een camping overnacht.
De volgende morgen hebben we bij het information centre gevraagd wat er allemaal te doen was en wat we het beste konden doen. We hebben toen een kajak-tour geboekt voor 3 dagen, waarbij je 2 dagen gaat kajakken en overnacht op basic-campings met alleen een kraan als faciliteit en de 3e dag moet gaan lopen naar je eindbestemming en met de aqua taxi weer terug word gebracht naar Marahau. Daarna even de stad ingeweest om een tent, een slaapmatje en nog wat andere boodschappen te halen voor onze trip. De volgende dag vroeg op voor onze instructie hoe je met een kajak om moet gaan en wat je moet doen tegen een wilde zee. We hadden zo weinig mogelijk spullen meegenomen, omdat we wisten dat we het ook allemaal mee moesten sjouwen en omdat er ook niet zo heel veel in een kajak past. 
Na de uitleg zijn we het water ingegaan en hebben we een aardig stukkie gevaren om uiteindelijk te overnachten op Mosquito Bay. De vrouw aan de balie zei dat ik niet op de naam moest letten, want dat sloeg nergens op zei ze. Wij zelf wisten ook nog niet dat er hele kleine vliegjes genaamd Sandfly in NZ rondvliegen op sommige stranden en dat die beesten best hard kunnen steken. De volgende morgen werd ik wakker, ik had toch al de hele nacht wakker gelegen want op zon kutmatje valt toch niet te slapen, met iets van 50 bulten op m'n lijf. En het jeukt ook nog.  Daarna de tocht verder gezet en langs diverse mooie eilandjes gevaren langs de kust. Ook nog even om een zeehonden-kolonie gevaren en daar wat foto's geschoten. Wat een luie beesten zijn dat. Op een gegeven moment zat er eentje 5 meter achter onze kajak, maar er kwam een grote boot aan vol met dikke Amerikaanse toeristen waardoor we te laat waren voor de foto. 's Avonds op een andere camping geslapen en de volgende dag de tocht verder gezet te voet. Dwars door de jungle van NZ en door een stuk wat we alleen konden lopen als het eb was. Echt een mooie tocht door de bossen en door het zand . Aangekomen in Totaranui zijn we opgehaald met de watertaxi en hebben we ons weer in de camper geïnstalleerd. Abel Tasman is een van de mooiste stukjes van NZ die ik tot nu toe gezien heb. Nu hebben wij ook mooi weer gehad en een kalme zee, want toen we opgehaald werden met de watertaxi werden we heen en weer geslingerd in die boot. Die middag heb ik nog even met Abel Tasman Skydive gebeld en geboekt voor de volgende dag. 
We hadden al gezien dat je bij Abel Tasman een van de vetste skydive van NZ hebt en ook een van de hoogste. We hadden wat andere gasten ook gesproken die hadden gesprongen van 15.000ft en bij Abel Tasman kon je springen vanaf 13.000 of 16,500ft. Daar hoefden we niet lang over na te denken en hebben we de 16,500ft gedaan.  Die ochtend hebben we ons om 10 uur gemeld bij 't skydive centre, waarna we een heel papierwerk moesten invullen dat als er wat zou gebeuren dat het blabla en wie ze moesten bellen in geval van nood. Daarna even een instructiefilmpje gekeken en meteen het pak ingehesen. Ook nog even op de weegschaal gestaan wat wel prettig was omdat we allebei waren afgevallen. Mijn instructeur zat nog in de lucht toen ik klaar was, dus we moesten even wachten totdat het vliegtuig klaar stond en we konden gaan. Even voorgesteld aan 'm en meteen wat uitleg gekregen waar ik toch niks van snapte dus ik zei overal maar ja op. 
We gingen als eerste het vliegtuig in, omdat we als laatste zouden gaan springen. Ik wist dat het krap zou zijn in zo'n ding maar t was nog krapper dan ik verwacht had. We zaten met een mannetje of 10 erin want twee meiden doe gingen springen hadden nog een camera man een een fotocamerman meegenomen. De tocht naar boven duurde zon 15-20 min en was best vet om te zien. Het was lekker helder weer en geen wolkje in de lucht. Ik kon het Abel Tasman National Park, het noordereiland en de zee zien en Mount Taranaki boven de horizon zien uitkomen. Tijdens de vlucht werd ik helemaal strakgetrokken aan alle kanten, vertelde die gast me wat dingen wat ik nog steeds niet kon verstaan en kregen we op een gegeven moment een kapje op met zuurstof omdat we boven de 15.000ft zaten. 
Toen ging het deurtje opeens open en was het tijd om te gaan. De twee meiden gingen eerst en daarna vloog Nick de deur uit. Bye bye. Toen zat alleen ik nog vast aan m'n instructeur en was het voor ons tijd om te gaan. Twee benen uit de deur eerst over het randje, je kijkt naar beneden en dan denk je...Ik heb eigenlijk wel zin in gebakken aardappelen vanavond. 
Op dat moment springt hij en stort je met 200 km per uur richting aarde ondersteboven en rondjes draaiend. Echt gaaf om je zo naar beneden te laten vallen. Na die 70 seconden klapt hij die parachute open en hang je nog ongeveer 6 minuten in de lucht. Dan kun je rustig alles bekijken en zie je pas hoe vet het is om alles vanaf boven te zien. Ik landde ook weer als laatste en Nick was ook weer veilig op de grond. Echt gaaf om te doen, ik had meteen zin om nog een keer te gaan. We werden meteen weer uitgekleed en moesten betalen. Nu hadden we Abel Tasman weer gezien en was het tijd om verder te reizen.
Van Motueka zijn we langs Murchison, Westport en Greymouth gereden op weg naar een slaapplek. We kwamen uit in Whataroa in een verlaten Lodge, waar we achter op het terrein van de boer mochten slapen voor bijna niets. Hij had zelfs ook nog een huisje waar we in mochten slapen en koken, maar dat slapen hebben we overgeslagen omdat zelfs de ratten er niet wilden komen. 
Gelukkig hadden we geen check-out tijd dus konden we lekker uitslapen. 
De volgende morgen zijn we doorgereden naar Frans Josef en Fox Glacier. Twee gletsjers die dicht bij elkaar liggen en die je kon bekijken. Best leuk om te zien. Daarna hebben we reis vervolgt richting Haast en gestopt bij lake paringa. Een mooi meer tussen de bergen maar weer werden we gek van de sandflies en zijn we uit verveling toen maar vroeg gaan slapen. 
Queenstown was de volgende bestemming en daar zijn we dus de volgende ochtend ook naar toe gereden. Daar even rond de stad gereden en op zoek gegaan naar een slaapplek. Toen we in een hostel aan het informeren waren kwamen opeens een paar Nederlandse gasten die we kende ook binnen stappen en zijn we 's avonds wezen stappen. We hebben uiteindelijk bij een camping in Queenstown voor 2 nachten geboekt omdat zondag hier St. Patricksday wordt gevierd. Het weekend was niet zo heel boeiend. Zaterdag overdag hebben we een beetje gehangen en zijn we 's avonds uit geweest maar zondag heeft het de hele dag geregend en hebben we alleen maar in de auto gehangen, gelezen, muziek geluisterd, geslapen en bier gedronken. 
De volgende dag wilden we naar Milford Sound rijden om daar een boottocht te maken alleen konden we niet vertrekken omdat onze accu leeg was. 's Avonds hebben we het lampje waarschijnlijk te lang aan laten staan. Maar dat probleem was gauw gefixt omdat een gast van de receptie ook met een 'spaceship' was en startkabel bij zich had. 
Toen konden we op weg naar Milford Sound. Dat was ongeveer een rit van 4 uur en toen we daar aan kwamen was het kantoor al dicht om de boottocht te boeken. Dat komt mede omdat ik was aangehouden door de politie omdat ik iets te snel reed. Wel was daar nog een cafe open en hebben we ff een biertje gedaan en gepoold. 
Die nacht hebben we geslapen bij een lodge in onze tent, omdat de camperplaatsen vol waren. Bij de lodge konden we ook de boottocht boeken dus hebben we dat gelijk maar ff gedaan. De volgende morgen ging de wekker en zijn we richting de haven van Milford Sound gegaan. Het ligt in het zuidwesten van NZ en is bekend vanwege het Fiordland National Park. Je vaart tussen hoge bergen met tientallen watervallen en sneeuw bedekte bergtoppen. Echt het mooiste stukje van NZ vind ik het. Onderweg kwamen we nog een grote groep dolfijnen tegen die met ons met de boot meezwommen en zagen we nog diverse zeehonden en andere beesten. We zijn nog even gestopt bij het milford centre waar je onder water kon kijken in een ruimte en zwart koraalrif kon zien en heel veel andere soorten vissen. Na de boottocht zijn we weer een stuk gaan rijden en zijn we onderweg bij Gore even gestopt om te eten om daarna naar Dunedin te rijden. We wilden misschien nog terug naar Queenstown omdat je daar een van de hoogste bungeejumps van NZ hebt maar dat was erg ver omrijden. Bungeejumpen kan ook nog in Oz of Thailand.
Dunedin hebben we de dag erna bezocht en zijn toen 's middags gereden naar Oamuru om te kijken voor een camping. Die konden we niet zo snel vinden en toen kwamen we uit bij Waitiki. Een mooie camping aan het strand wat goed uit kwam want wilden wel weer eens 's avonds een biertje doen aan het strand. Bier is trouwens niet al te goedkoop hier in NZ. Voor 24 flesjes Heineken betaal je hier 30 euro maar wij kijken gewoon wat het goedkoopste is, want dat drinken we toch wel.  De volgende dag werden we iets te laat wakker en hebben we nog maar een nachtje bijgeboekt. De locals vertelden ons dat we echt naar de meren hier in de buurt moesten gaan omdat het zo mooi is. We hebben toch alle tijd dus hebben we dat vandaag maar gedaan. En het was wel de moeite waard, want ik heb nog nooit meren met zulk blauw water gezien. We zijn de weg helemaal uitgereden tot we bij Mount Cook uitkwamen. Ook een beste berg met besneeuwde toppen. Daar even wezen hangen en toen weer terug gereden een beetje richting Christchurch. We slapen nu op een camping in Temuka vlakbij Christchurch. Wat we nog willen doen hier in NZ  is bij Kaikoura kijken of we walvissen kunnen spotten en Christchurch nog bekijken, voor de rest zien we wel wat we nog gaan doen hier. We hebben nog iets langer dan een week dus dat komt wel goed!
 We zijn ook al een beetje de planning aan het maken voor Australië. Eigenlijk willen we als we in Sydney aankomen meteen naar Melbourne reizen omdat we die stad ook graag willen zien maar hoe we dat gaan doen weten we nog niet. Met twee weken willen we dan met de auto, bus, liften, trein  richting Sydney. Dan zijn we rond mijn verjaardag, 18 april daar om naar hardstyle feest IQON te gaan. In Sydney zullen we ook nog wel een paar dagen verblijven maar ook weer niet te lang omdat iedereen zegt dat het stervensduur daar is.En vanaf daar zien we wel weer waar we naartoe gaan...